مریم سالم؛ سیده فاطمه نورانی خطیبانی؛ میترا (زهرا) پورسینا
چکیده
پژوهش حاضر به روش تحلیلی-توصیفی درصدد تبیین رابطۀ فلسفه و دین در مسیح‌شناسی بوئثیوس است. بدین منظور در رسائل کلامی به عنوان نمایندۀ دیدگاه‌های کلامی بوئثیوس سه کار صورت می‌پذیرد: 1. تعیین و تبیین مسئلۀ ...
بیشتر
پژوهش حاضر به روش تحلیلی-توصیفی درصدد تبیین رابطۀ فلسفه و دین در مسیح‌شناسی بوئثیوس است. بدین منظور در رسائل کلامی به عنوان نمایندۀ دیدگاه‌های کلامی بوئثیوس سه کار صورت می‌پذیرد: 1. تعیین و تبیین مسئلۀ کلامی‌ای که بوئثیوس در مسیح‌شناسی به دنبال پاسخ به آن بود. 2. تبیین مؤلفه‌هایی همچون: تبیین عقلانی «تثلیث» به کمک مقولۀ رابطه، تعریف دقیق «شخص» و «طبیعت» در مسئلۀ «تثلیث»، نشان دادن ضعف عقلی و نقلی آرای اوتیکس و نسطوریوس و همین‌طور تأکید بر تمایز بین طبیعت و شخص که بوئثیوس به واسطۀ آنها به حل مسئله می‌پردازد. 3. پاسخ نهایی بوئثیوس به این مسئله کلامی. در تسلّای فلسفه به عنوان نمایندۀ فلسفۀ بوئثیوس به دنبال واکاوی دو مسئله هستیم: 1.آیا این رساله چنانکه بعضی ادّعا کرده‌اند فاقد هرگونه نشان و تعلیم مسیحی است؟ 2. آیا بوئثیوس در این رساله به صراحت تعالیم مسیحی را زیر سؤال می‌برد یا اینکه تنها آشکارا به مسیحیّت اشاره نمی کند؟ بررسی این موارد مودّی به این نتیجه شد که در رسائل کلامی، بوئثیوس ایمان مسیحی را با تبیین عقلانی در توافق با عقل می‌دید؛ در تسلّای فلسفه، نیازی به اشارۀ مستقیم به تعالیم مسیحی نمی‌دید؛ وی به دنبال نجات‌بخشی عقل است و این هیچ تعارضی با ایمان مسیحی او ندارد. واژه‌های کلیدی: بوئثیوس، رسائل کلامی، تسلّای فلسفه، مسیح‌شناسی، رابطه، شخص، طبیعت.
