نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

هایدگر در مقاله‌ی نظریه‌ی افلاطون درباب حقیقت ادعا می‌کند که افلاطون با مطرح کردن نظریه‌ی مُثُل، مفهوم سنتی حقیقت به مثابه‌ی ناپوشیدگی (aletheia) را نادیده می‌گیرد و آن را به مطابقت اشیا و صور مثالی فرو می‌کاهد. هایدگر در ضمن این تفسیر نگاهی نیز به مفهوم مثال خیر دارد. به عقیده هایدگر افلاطون مفهوم مثال خیر را بر مفهوم حقیقت تفوق داده و بدین‌سان آن را از جایگاه خود به زیر کشیده است. این دیدگاه هایدگر ناظر به دو وجه است؛ نخست اینکه مفهومی که افلاطون از حقیقت مراد می‌کند مطابقت اشیای محسوس و مُثُل است. و دوم اینکه مفهوم مثال خیر بر مفهوم حقیقت به مثابه aletheia سروری یافته است. طی این پژوهش و با بررسی آرای افلاطون درباره مُثُل و مثال خیر این ادعای هایدگر مورد بررسی قرار می‌گیرد. به باور ما افلاطون نه تنها حقیقت را مطابقت شیء و مثال آن نمی‌داند، بلکه بر اساس تمثیل خط تقسیم‌شده همواره از نسبت دادن صفت «حقیقی» به ساحت محسوسات امتناع ورزیده است. به باور افلاطون حقیقت نه در مطابقت شیء و مثال، بلکه در ذات خود مثال قرار دارد و اشیا می‌توانند از آن بهره‌مند گردند. از سوی دیگر چنان که در تمثیل غار افلاطون آمده و هایدگر نیز به آن اذعان دارد، افلاطون نسبت وثیقی میان سه مفهوم paideia یا تعلیم و تربیت، مثال خیر و aletheia یا حقیقت به مثابه ناپوشیدگی، قائل شده است. بنابراین مفهوم مثال خیر نه تنها به تضعیف aletheia نمی‌انجامد، بلکه در تناظر با آن قرار می‌گیرد و به نوعی آن را تثبیت می‌کند.

کلیدواژه‌ها

• هایدگر
• افلاطون
• حقیقت
• مثال خیر
• ناپوشیدگی

عنوان مقاله [English]

A Critical Interpretation of Heidegger's Concept of Platonic Truth, According to the Concept of the Form of Good

چکیده [English]

Heidegger in his article, Plato's Doctrine of Truth, says Plato close the eyes to traditional concept of truth as unconcealment (aletheia) because of his theory of the forms. According to Heidegger, Platonic truth is agreement of natural things with their forms. Heidegger also pays attention to the concept of the form of Good in his interpretation. He says Plato prefers the concept of the form of Good to the concept of truth as unconcealment. This means first, Platonic concept of truth is agreement of things with forms. Second, the form of Good overrides truth as unconcealment (aletheia). This paper investigated Heidegger's claim with studying Plato's theory of the forms and the form of Good. It seems that Plato not only has no proof on agreement of things and forms as truth, but also he declines any dependency of truth on sensible world according to divided line allegory. In Plato's philosophy the truth is not agreement of things and forms. It is in the essence of forms, and things can be comparing with them. As Heidegger says Plato created collateral relation between paideia concept, the form of Good and truth as aletheia in the allegory of cave. So the concept of the form of Good not only does not castrate aletheia, but also confirms it by aligning. 

کلیدواژه‌ها [English]

• Heidegger
• Plato
• Truth
• form of Good
• unconcealment