نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• بهروز محمدی منفرد

دانشکده معارف و اندیشه اسلامی، دانشکاه تهران

چکیده

سوپروینینس به معنای فرارویدگی، ابتناء و ترتب بوده و عبارت از نوعی نسبت و ارتباط نامتقارن بین دو دسته از ویژگی­های خاص و متفاوت مثل A و B است. به این صورت که دو دسته از ویژگی­ها مثل A و B به نحوی ارتباط و وابستگی وجودی دارند که تغییر در ویژگی A بدون تغییر در ویژگی B ممکن نیست و ویژگی A تنها در صورتی بر ویژگی B سوپروین ( مبتنی و مترتب) می­شود که تغییر در ویژگی A مستلزم تغییر در ویژگی B باشد. این مقاله به دنبال بررسی و نقد استدلال­ از طریق سوپروینینس در ردّ واقع‌گرائی اخلاقی است. جان مکی با استفاده از سوپروینینس اخلاقی – به عنوان یک مقدمه- استدلالی در مقابل واقع­گرائی اخلاقی ارائه می­کند. سایمون بلک­برن این استدلال را در مقابل واقع­گرائی اخلاقی توسعه داد. او آثاری را منتشر کرد که بر اساس آنها، این استدلال در حوزه طبیعی اشکالات و نگرانی­هائی برای واقع­گرائی اخلاقی ایجاد می­کند و بنابراین پروجکتیویسم ردّ می­شود. او برای استدلال خویش از ترکیب دو نظریه سوپروینینس اخلاقی و فقدان استلزام بهره می­برد و به این نتیجه می­رسد که واقع­گرائی اخلاقی نمی­تواند "ممنوعیت جهان­های ترکیبی" را تبیین کند، ولی ناواقع­گرائی اخلاقی از عهده این کار برمی­آید. البته واقع­گرایانی از قبیل راس شفر لانداو به این استدلال پاسخ داده­اند و در مقابل ادعا کرده­اند که امکان سوپروین شدن اوصاف اخلاقی بر امور توصیفی وجود دارد. در این نوشتار – با تمرکز بر استدلال سایمون بلک­برن- ابتدا گزارشی از سوپروینینس و قلمرو آن به حوزه اخلاق ارائه می‌شود. سپس استدلال از طریق سوپروینینس در نقد واقع‌گرائی اخلاقی تبیین و تحلیل می‌شود. در نهایت این استدلال توسط واقع­گرا پاسخ گفته می‌شود. نتیجه این پژوهش این خواهد بود که نمی‌توان با کمک چنین استدلالی به راحتی واقع‌‌گرائی اخلاقی را ردّ کرد، هر چند همچنین به معنای پذیرش واقع­گرایی اخلاقی نیز نیست.

کلیدواژه‌ها

• سوپروینینس
• واقعگرائی اخلاقی
• ناواقعگرائی اخلاقی
• بلکبرن

عنوان مقاله [English]

Supervenience and Moral Realism

نویسنده [English]

• Behruz Muhammadi

University of Tehran

چکیده [English]

The main purpose of this article is to defend the position of moral realism, that is to defend this general approach to which moral characteristics and attributes are part of the outside world and at least some of the moral propositions are true. To this end, it is first necessary to criticize moral nonrealism arguments and to respond. One of the arguments of moral nonrealism versus moral realism has been formulated through Supervenience. John Mckie and Simon Blackburn, with the help of Supervenience, have argued in defense of moral realism and rejection of moral realism. In this paper we seek to explain, analyze and criticize this argument. So, first, we explain the nature of Supervenience and its domain to the field of ethics, then analyze Blackburn's argument through Supervenience in a critique of moral realism and finally, will criticize this argument.The result of this research is that moral realism is more acceptable than ethical falsehoods.

کلیدواژه‌ها [English]

• Supervenience
• moral realism
• moral nonrealism
• Blackburn