مهدی شقاقی
چکیده
در مقالۀ حاضر با انجام بررسیهایی در فرااخلاق، سعی شده تا به بررسی مسئولیت اخلاقی ارتکاب به ارائۀ عمدی اطلاعات کاذب پرداخته شود. برای انجام این پژوهش، از دو روش تحلیل مفهومی و موازنۀ متأملانه استفاده ...
بیشتر
در مقالۀ حاضر با انجام بررسیهایی در فرااخلاق، سعی شده تا به بررسی مسئولیت اخلاقی ارتکاب به ارائۀ عمدی اطلاعات کاذب پرداخته شود. برای انجام این پژوهش، از دو روش تحلیل مفهومی و موازنۀ متأملانه استفاده شده است. ابتدا ذکر شد که مهمترین مصداق اطلاعات کاذب عمدی، گزارشهای سازمانی غلط است و سپس بررسی گردید که این امر در چه شرایطی اتفاق میافتد. بنابراین، در گام نخست بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب عمدی از نوع دوراهی (تنگنای) اخلاقی هست یا نه، و سپس بررسی شد که آیا دوراهیهای اخلاقی منطقاً به تناقض میرسند یا خیر. در گام دوم بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب در شرایط فشار اتفاق میافتد یا خیر و لذا شرایط امکان تصمیم اخلاقی تحت فشار مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه حاصل شد که عمل به اخلاق مراقبتگرا و تبعیت از بهترین رویهها بر اساس «آزمون حجاب نارک جهل»، «آزمون شفافیت»، و «آزمون سکونتپذیری»، درستترین کار است به شرطی که عمل از زیر «کمک به رفع فقر و فاصلۀ طبقاتی و اجتماعی بین فقیر و غنی» نگریزد. در گام سوم بررسی شد که آیا ارائۀ اطلاعات کاذب عمدی به دلیل ضعف اراده است یا خیر. در انتهای بررسی، دو عامل مهم اراده و میل مطرح شد و بر اساس نظریۀ «خود کامل»، هشت گزاره برای تعیین مسئولیت اخلاقی ارائه گردید و در انتها ذکر شد که اگر با مسئلۀ «میل مقاومتناپذیر» روبهرو بودیم، مسئولیت اخلاقی باید بر اساس قاعدۀ «واکنش متعادل به براهین» تعیین شود.