نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد هاشمی ¹
• امیر مازیار ²

¹ دانشجوی دکترای تخصصی فلسفه هنر، دانشکده‌ی حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

² استادیار گروه فلسفه‌ی هنر، دانشکده‌ی علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر تهران، ایران.

چکیده

این مقاله جنبه‌های اخلاقی عواطف ترس و شفقت در رساله‌ی فن شعر ارسطو را مورد مطالعه قرار داده است. ارسطو در رساله‌ی فن‌خطابه ترس و شفقت را عواطفی خودخواهانه و دیگرخواهانه معرفی کرده که در نتیجه‌ی پیش چشم آوردن رنج ناروای ناشی از رخ دادن غیرمترقبه‌ی مصایبی ویرانگر در گذشته یا آینده برای انسانی نیک که شبیه به ما و بهتر از ماست، حاصل می‌آید. این عواطف در تراژدی که تقلید کنش‌ها و زندگی است، در شرایط مشابهی که در فن‌خطابه برای زندگی شرح شده رخ می‌دهند. در تراژدی، بنا به تعریف ارسطو در فن شعر برانگیخته شدن ترس و شفقت در مخاطب موجب تعدیل این عواطف و در نتیجه پاکسازی آنها می‌شود.این برانگیختگی عواطف، حاصل جهل شخصیت فضیلتمند متوسط تراژدی نسبت به ماهیت کنش ارادی‌اش طی طرح ساخت تراژدی است که در نتیجه‌ی اضطرار ناشی از سلب خیرهای بیرونی مرتکب می‌شود و او را به سوی رفتاری که در آن حد وسط اخلاقی رعایت نشده می‌راند. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش‌هاست که از نظر ارسطو در فن شعر، اولاً چگونه تعدیل جنبه‌های خودخواهانه و دیگرخواهانه‌ی عواطف ترس و شفقت وجه اخلاقی تراژدی را برآورده می‌سازد؟ ثانیاً چگونه با پیوند میان برانگیختگی ترس و شفقت در مخاطب تراژدی و جهل شخصیت نسبت به ماهیت کنش‌هایش، این عواطف جنبه‌ی اخلاقی می‌یابند و ثالثاً بین خصوصیات ویژه‌ی شخصیت و طرح‌ساخت و جنبه‌های اخلاقی عواطف ترس و شفقت در تراژدی چه نسبتی وجود دارد؟

کلیدواژه‌ها

• ترس و شفقت
• ارسطو
• فن شعر
• حد وسط اخلاقی
• اخلاق نیکوماخوس
• فن خطابه

موضوعات

• فلسفه اخلاق

عنوان مقاله [English]

Ethical aspects of the emotions of fear and pity in Aristotle's Poetics Emphasizing Aristotle’s Poetics of Steven Halliwell

نویسندگان [English]

• Mohammad Hashemi ¹
• Amir Maziar ²

¹ Ph.D. student of Philosophy of Art, Faculty of Law, Theology and Political Sciences, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.

² Assistant Professor, Department of Philosophy of Art, Faculty of Art Theories and Studies, Art University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

In Rhetorics, Aristotle introduced fear and pity as selfish and altruistic emotions that resulted in the unfortunate suffering caused by the unexpected occurrence of devastating calamities in the past or future for a good human being like us and better. These emotions occur in tragedy, which is the imitation of actions and life, in the same circumstances as described for life in Rhetorics. In tragedy, according to Aristotle, in Poetics, the arousal of fear and pity in the audience moderates these emotions and thus purifies them. This arousal of emotions is the result of the ignorance of the average virtuous character of the tragedy about the nature of his voluntary action during the plot of the tragedy, which is the result of the urgency of depriving the external goods and leads him to behavior in which the moral middle ground is not observed. This research seeks to answer the questions that Aristotle considers in the Poetics: First, how does moderating the selfish and altruistic aspects of the emotions of fear and pity satisfy the moral aspect of tragedy? Second, how do these emotions find a moral aspect by linking the arousal of fear and pity in the audience of tragedy and the character's ignorance of the nature of his actions? And thirdly, what is the relationship between the special character traits and the plot and the moral aspects of the emotions of fear and pity in tragedy?

کلیدواژه‌ها [English]

• Fear and pity
• Aristotle
• Poetics
• The moral middle ground
• Nichomacean ethics
• Rhetorics