نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

اخلاق ارسطویی پیوندی نزدیک با مفهوم فضیلت دارد. در سنت ارسطویی فاعل اخلاقی برای اتصاف به فضیلت، لازم است با معرفت کامل نسبت به شرایط عمل کند. از نظر ارسطو معرفت جزء سازنده و ضروری یک فضیلت محسوب می‌شود. پس از وی برخی از شارحان اخلاق نیکوماخوس در غرب و نیز ارسطوییان معاصر پیوسته بر مؤلفه معرفت کامل تأکید کرده‌اند. در سنت اخلاق فلسفی در جهان اسلام نیز، همواره توجه به معرفت برای اتصاف به فضایل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. جولیا درایور این مؤلفۀ اساسی ِ فضیلت از نگاه ارسطو را زیر سؤال ‌برده، معتقد است تأکید افراطی ارسطو بر عقلانیت و معرفت، دامنۀ فضائل و نیز تعداد افراد فضیلتمند را محدود می‌کند. وی بر این باور است که علی‌رغم این‌که معرفت برای فضیلت مهم است، اما ضروری نیست؛ زیرا گاهی آنچه فاعل نمی‌بیند و درک نمی‌کند نیز، به اندازۀ معرفت در اتصاف فعل به فضیلت مهم است. وی برای اثبات دیدگاه خود فضایلی را مطرح می‌کند که در آن‌ها وجود معرفت برای فاعل ضرورت ندارد و حتی فراتر از آن، گاهی فاعل برای فضیلت‌مند بودن لازم است از روی غفلت و ناآگاهی عمل کند. درایور به دلیل وجود عنصر غفلت در این فضائل، آن‌ها را فضائل مبتنی بر غفلت نامیده و تواضع را به عنوان مهم‌ترین نمونه برای این فضایل، مبنای استدلال خود قرار می‌دهد. نگارندگان در این مقاله کوشیده‌اند انتقادات درایور بر فهم ارسطویی از فضیلت را طرح کرده، مدعای او مبنی بر وجود چنین فضائلی را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهند.

کلیدواژه‌ها

• ارسطو
• درایور
• معرفت
• فضائل مبتنی بر غفلت
• تواضع

عنوان مقاله [English]

The Problem of Awareness, Struggle between Aristotle an Deriver

چکیده [English]

Aristotelian ethics is closely connected to the concept of virtue. In order to obtain virtuous qualities in the Aristotelian  tradition, the person needs  to  act  with a full awareness  towards the circumstances. From Aristotle’s point of view, awareness is the key ingredient for virtue. After  Aristotle, some interpreters of  Nicomachean   ethics  as well as some  contemporary  Aristotelians  often  emphasized  the  importance  of  such an awareness. In  the  tradition  of  philosophical  ethics  in the  Islamic  world,  this  factor  has  also been  emphasized. Julia  Driver, however,  rejects  awareness  as  a  necessary   ingredient   for  virtue, believing  that  a  great  emphasis  by  Aristotle  on  rationalism  and  awareness limits  the  scope  of  virtues and numbers of  virtuous people. She  believes  that  although awareness is  important,  it  is not  necessary because  sometimes  things  which  the agent  does not  see  or  know  are  as important  as  the awareness  for  endowing  the  action  with  virtue. As examples, she  brings  up  some  virtues  with no  awareness  in  them, while the agent  for  attributing  to  be  virtuous  needs  to  act  ignorantly about them. Because  of  the element  of  ignorance  in  these  virtues, Driver  calls  them virtues  of  ignorance  and  regards  modesty  as  the  most  important  instance  of  such virtues. Authors  of  this  essay  investigate  Driver's  criticism  on  Aristotelian  understanding.

کلیدواژه‌ها [English]

• Aristotle
• Driver
• Awareness
• Virtue of Ignorance