نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• زهرا میقانی ¹
• منصور معتمدی ²
• حسین مصباحیان ³
• مهدی حسن زاده ¹

¹ گروه ادیان و عرفان؛ دانشکده الهیات؛ دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

² دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده الهیات، گروه ادیان و عرفان

³ گروه فلسفه، دانشگاه تهران

چکیده

در این پژوهش بر آن هستیم که با تمرکز بر آثار الهیاتی و فلسفی امانوئل لویناس، مفهوم یهودی وحی و اسلوب تفسیری تلمود را بیابیم و امکان جمع خودآیینی انسان و سنت را در نگاه او بررسی کنیم. لویناس فیلسوف منتقد اندیشه‌ی فلسفی مدرن است که نقدش را با یاری‌جویی از سنت دینی و به ویژه مفهوم یهودی وحی پیش می‌برد. با این حال او واپس‌نگر نیست و قصد ندارد به نفع اقتدار وحی به خودآیینی انسان پشت کند. لویناس تلاش می‌کند از خوانش تلمودی از متن‌مقدس امکانی را استخراج ‌کند که پایبندی به وحی مستلزم انکار عقلانیت و آزادی انسان عصر مدرن نباشد. در این خوانش، وحی از دانشی درباره‌ی خدا به سخن‌گفتن با خدا بدل می‌شود که هسته‌ی آن دریافت فرمان اخلاقی است، فرمانی که به عقیده‌ی او به اطاعت کور فرانمی‌خواند. علاوه بر این، اسلوب تفسیری تلمود نیز خود ضامن پویایی این سنت است و بر نقش مفسر به عنوان مشارکت‌کننده‌ی در وحی بنا شده است. او برای اثبات ادعاهایش، صورت وحی در یهودیت، نسبت یهودیان با کتاب‌مقدسشان و اصول سنت تفسیری تلمود را مبنای بحث‌هایش قرار می‌دهد. نظرات لویناس در این محورها پیوند تنگاتنگی با فلسفهی زبان او دارد. لویناس قصد دارد نشان دهد زبانی که وحی در آن جاری می‌شود، نمی‌تواند به ابزاری صرف برای انتقال اندیشه‌ها و اطلاعات فروکاسته شود بلکه دربردارنده‌ی ساحتی است که ماهیت وحیانی زبان را می‌سازد.

کلیدواژه‌ها

• وحی یهودی
• فلسفه زبان
• خودآیینی انسان
• تفاسیر تلمودی

موضوعات

• فلسفه دین

عنوان مقاله [English]

Levinas and Talmudic Reading of Sacred Text: a response to the crisis of modern human autonomy

نویسندگان [English]

• Zahra Miqani ¹
• mansour motamedi ²
• Hossein Mesbahian ³
• Mehdi Hasanzadeh ¹

¹ dept. Comparative Religion and Mysticism, faculty of Theology and Islamic Studies, Ferdowsi University

² Ferdowsi University of Mashhad,-Faculty of Theology, Department of Comparative Religion and Mysticism

³ Department of Philosophy, University of Tehran

چکیده [English]

This article aims to present a study about the Jewish notion of revelation and the principles of Talmudic commentaries in the theological and philosophical works of Emmanuel Levinas and to examine his quest for the possibility of reconciliation between tradition and human autonomy. Levinas is a philosopher who seeks help from religious tradition, especially the notion of Jewish revelation, for his critique of modern philosophical thought. However, he is not retrospective and doesn`t aim to reject human autonomy in favor of the authority of revelation. In Levinas`s Talmudic reading of Scripture adherence to revelation does not oppose rationality and freedom expected by the modern age, since in this reading, rather than knowledge about God, revelation is speaking to God, mainly receiving the ethical order, an order that is not a call for blind adherence Furthermore, the principles of Talmudic commentaries assure the renewal of its tradition and insist on the role of the commentator as the participant in revelation. Attempting to prove his claims, Levinas argues based on the form of revelation in Judaism, the relation of Jews with their sacred text, and the principles of the tradition of Talmudic commentaries. Levinas`s views on these subjects are intimately bound to his philosophy of language. He attempts to show that the language of revelation cannot be reduced to a mere tool for communicating thoughts and information but also consists of a realm that attests to the revelatory nature of language.

کلیدواژه‌ها [English]

• Jewish revelation
• philosophy of language
• human autonomy
• Talmudic commentaries